Αγκουένα

Την μεγάλην έρημο Σαχάρα
κατοικεί ένας λαός μικρός
παλεύει τα πάντα μοναχός
μες στης ερήμου την κατάρα

Η ιστορία του σχεδόν ισχνή
θα χωρούσε άνετα σε 'να βιβλίο
που έχει τις σελίδες δύο
και μέγα εξώφυλλο για 'ρχη

Ο αρχηγός τους ο Σουρουτζίρι
σε μια καλύβα μέσα χωμένος
κοιτούσε πάντα αγριεμένος
παίζοντας τον καλό νοικοκοίρη

Ο σοφός Λουντί τα χέρια έχει
ως τους αγκώνες πρασινισμένα
με βότανα ανακατωμένα
τους νεκρούς με προσευχές να βρέχει

Σε μια σκηνή κάπως πεσμένη
με το κεφάλι του στο χώμα
και δυο σωλήνες μες στο στόμα
το φάρμακο του ο Σγκρο προσμένει

Ενός νομά ο γυός του κάκου σέρνει
ένα καλάσνικωφ με τα χέρια
στην ζώνη του αράδες μαχαίρια
"σαν μεγαλώσει πρώτος θα βγαίνει"

Σε έναν λόφο κάπου πιο πέρα
η Χουρίθ βρίσκεται ξαπλωμένη
γυμνή, στο αίμα βυθισμένη
πριν γίνει ανύπαντρη μητέρα

Μπορεί ο λαός του Αγκουένα
να σου είναι άγνωστος παντελώς
ίσως μεινεις λιγο σκεφτικος
να ψάξεις τα κράτοι ένα-ένα

Μα δεν προκείται να βρεις
στον χάρτη ούτε μια κουκίδα
μα θα δεις την δικιά σου την πατρίδα
αν μπορέσεις και συνετά σκεφτείς