Τωρα με τις εξετασεις εχω παραμελησει λιγο το μπλογκ.
Μεχρι, λοιπον, να βρω χρονο και διαθεση να συνεχισω και για να μην μενει και παραπονημενος ο Ποιητης της Πλατειας, σας παρουσιαζω το αγαπημενο μου αντιχριστοδουλικο τραγουδι.
Καποτε, ο Χατζιδακης ειπε πως η αστυνομια εχει φτασει να εκπροσωπει οτι πιο αρρωστο, βρομικο και χωλεριασμενο εχει μεσα του ο ανθρωπος.
Νομιζω, πως αν ζουσε σημερα θα ειχε την ιδια αποψη και για την εκλησια.
|
Αιρετικό
Μουσική/Στίχοι: Αγγελάκας Γιάννης
"Δεν ξέρω αν βρίσκεται κρυμμένος
στα νύχια σου ο Θεός
μα εσύ πιο πολύ μου μοιάζεις
για λύκος νηστικός
κι όταν στα πρόβατα αγορεύεις
για του έθνους το καλό
διάολε σε βλέπω να χορεύεις του κτήνους το χορό
Πες μου πως γίνεται η αγάπη
να ζει απ' τη λέξη εχθρός
και πως θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός
κι αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σου μοιάζει αιρετικό
διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό
Ποιος σκαλίζει το σκοτάδι στην ψυχή μου κι όταν χαίρομαι ποιος κλαίει;
Ποιος παλεύει να μισήσω το κορμί μου κι όταν τ' αγαπάω ποιος φταίει;
Ποιος φρενάρει και ρημάζει τη ζωή μου κι όταν προχωράω ποιος κλαίει;
Ποιος ζητά να χαμηλώσω τη φωνή μου κι αν του τ' αρνηθώ ποιος φταίει;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου