Απο ολους οικονομολογους, τους πολιτικους, τους δημοσιογραφους, τους κωμικους, τους αναλυτες, την καλυτερη και πιο σουρεαλιστικη εξηγηση της παγκοσμιας κρισης την εδωσαν οι συντελεστες του south park.
O Eric, o Stan, o Kyle και ο Kenny βλεπουν την αναπτυξη και την κερδοφορια που εχουν οι περουβιανες παραδοσιακες μπαντες(Ξερετε. Κατι ινδιανοι που παιζουν αυτην την ξενερωτη μουσικη για να πουλησουν ενα cd που υποτηθετε οτι ειναι δικο τους. Ελατε μια βολτα στην πλατεια Καλογηρων ή στο κεντρο σε ορισμενες γωνιες. Ολο και καπου θα τους πετυχετε) και αποφασιζουν να φτιξουν μια δικη τους. Αλλα χρειαζονται χρηματα για να αγορασουν τα απαιτουμενα οργανα και τα κοστουμια. Και δεν εχουν μια! Ετσι, αποφασιζουν να παρουν τα λεφτα του Κρεγκ, ενος, οχι και τοσο, φιλου τους, που πριν απο λιγες μερες ειχε γενεθλια και του ειχε δωσει η γιαγια του 100 δολαρια. Πανε, λοιπον, σπιτι του και τον πειθουν να επενδυσει, οπως του λενε, τα χρηματα του και μεχρι αυριο θα τα διπλασιασει. Πανε στην πλατεια να τραγουδισουν αλλα σε λιγη ωρα τους την πεφτουν οι μπατσοι, γιατι εχει βγει αποφαση να πιανουν ολες τις περουβιανες μπαντες διοτι ειχαν γινει "μαστιγα". Θα τους στειλουν σε ενα κρατητηριο στο Μαϊαμι και απο εκει θα τους ξαποστειλουν στο Περου. Εν το μεταξυ, σε ολο τον κοσμο επικρατει χαος, καθως οι περουβιανες μπαντες με την μουσικη του συγκρατουσαν, και καλα, μια αρχαια καταρα. Ετσι, παραξενα τερατα ξεφυτρωνουν εδω και εκει (σατυριζοντας την ταινια Cloverfield και the blair witch project ). Τα παιδια στο Περου, ομως, βρισκονται σε περιεργα και παρα πολυ επικινδυνα μερη κι οσο πιο βαθια στην ζουγκλα πανε τοσο πιο πολυ κινδυνευουν. Ο καημενος ο Κρεγκ προσπαθουσε να τους αποθαρυνει με την γκρινια του καθε τρεις και λιγο. Μεχρι που καποια στιγμη τα πηρε και τους ειπε "δεν σας ακολουθω πια". Και φευγει, φευγει, φευγει και οι αλλοι τον ακολουθουν. Και μολις σταματησει να νοιαζετε τελειως για το θεμα, ολα γινονται οπως ηταν πριν. Και στο τελος λεει "τωρα δεν θα δινω τα χρηματα των γενεθλιων μου στον καθε εναν που μου χτυπαει την πορτα".
Αμα δεν βαλεται το μυαλο σας να δουλεψει, πιθανον να σας φανει μια κακογουστη αμερικανικη πατατα. Προσπαθηστε, ομως, να αντιλήφθητε τις δεκαδες μεταφορικες ενοιες που εχει! Ο Κρεγκ συμβολιζει τον κοσμο ππου εχασε τα λεφτα του, επειδη εμπιστευθηκε τα "golden boys" παιδια, που την επαθαν απο τα τερατα(που συμβολιζουν την κριση) και μονο οταν το πηρε αποφαση να αποχωρισει απο ολα αυτα, τα τερατα νικηθηκαν!
Για περισοτερες λεπτομεριες μπορειτε να παρακολουθησετε το πρωτο και δευτερο μερος αυτου του επισοδειου. Αν τα αγγλικα σας σας προδιδουν μπορειτε να τα κατεβασετε απο εδω και εδω και τους υποτιτλους απο εδω)
(το πρωτο επισοδιο εχει καποιο προβλημα για αυτό καλητερα κατεβαστε το)
ως με τις Βρυξελλες ή με το χαμογελο του χαζου. 
Μονός στο δωμάτιο με τον θάνατο αγκαλιά
Σε 25 ανάσες πεθαίνω
Κουνιέται το κεφάλι μου, θολώνουν τα γυαλιά
Σε 24 ανάσες πεθαίνω
Ο ήλιος με καλύπτει, στις πλάτες μου φτερά
Σε 23 ανάσες πεθαίνω
Του στρέφω το βλήμα μου και αυτός με χαιρετά
Σε 22 ανάσες πεθαίνω
Ο ουρανός είναι πράσινος, η γη πορτοκαλί
Σε 21 ανάσες πεθαίνω
Μου παίζει ένας πίθηκος μελώδια απαλή
Σε 20 ανάσες πεθαίνω
Η ζωντάνια γύρω μου κοντεύει να εκραγεί
Σε 19 ανάσες πεθαίνω
Θεέ μου, τον παράδεισο ξανάφερες στην γη
Σε 18 ανάσες πεθαίνω
Μια πεταλούδα μου χαϊδεύει τα μαλιά
Σε 17 ανάσες πεθαίνω
Μα κάτι παράξενο νιώθω στην κοιλία
Σε 16 ανάσες πεθαίνω
Σκάνε τα ρουθούνια μου, το σώμα μου πονεί
Σε 15 ανάσες πεθαίνω
Το στόμα μου τραυλίζει, χάνεται η φωνή
Σε 14 ανάσες πεθαίνω
Το ταβάνι με πλακώνει, το σπίτι με πατά
Σε 13 ανάσες πεθαίνω
Ένα μαυροπούλι στα νύχια με κρατά
Σε 12 ανάσες πεθαίνω
Σκαθάρια άπτον λαιμό μου βγαίνουν στην σειρά
Σε 11 ανάσες πεθαίνω
Δαίμονες με κυνηγών στο νερό και στην ξηρό
Σε 10 ανάσες πεθαίνω
Διαστέλλονται οι κόρες, τρέμει το κορμί
Σε 9 ανάσες πεθαίνω
Αρχίζω να παραμιλά δίχως αφορμή
Σε 8 ανάσες πεθαίνω
Περνώ την μαμά μου, ξέχνα τον αριθμό
Σε 7 ανάσες πεθαίνω
Το ακουστικό μου πέφτει, σαν από σεισμό
Σε 6 ανάσες πεθαίνω
Ξαπλώνω στο πάτωμα, η όψη μου χλομή
Σε 5 ανάσες πεθαίνω
Ρίγος με πιάνει, το σώμα μου πόνεϊ
Σε 4 ανάσες πεθαίνω
Άκου βήματα επάνω στο χαλί
Σε 3 ανάσες πεθαίνω
Ένας μαυροφορεμένος άντρας με καλεί
Σε 2 ανάσες πεθαίνω
Του δίνω το χέρι και τραβώ κατά ‘κει
Στην επόμενη ανάσα πεθαίνω…
Η μανά μου κλαίει, το χωριό μου πενθεί
Σαν την άλλη μέρα οι εφημερίδες
Γράφουν για κάποιον ναρκομανή
