Το παράθυρο

Καθως ο ηλιος ειχε σβησει
το μουσειο τεχνης κοινο πολυ
εχει απο ωρα γεμισει.
Εκτιθεντο Μονε και Γκογια
μα και καποιοι πινακες του Νταλι
με κατι λιωμενα ρολογια

Τιμημενοι διανουμενοι
ζωγραφοι, χαρακτες και συλεκτες
που τους πινακες χαρουμενοι
να σχολιαζουν δεν χορτενουν
καθως η απλοι οι επισκεπτες
εξω στην ουρα περιμενουν

Μα ενα απλο πινακακι
εκανε εντυπωση μεγαλη
με 'να ταπεινο καπελακι
πανω σε μια λοξη σκαλα
με φοντο λευκο σαν στραγαλι
μεσα σε μια κενη σαλα

Ενας νεαρος καπως μποεμ
ειπε με ενθουσιασμο
"ο καλιτεχνης ειναι τοτεμ!
και η σκαλα μην σας ξαφνιασει
προκειται για συμβολισμο
να τι θελει να σχολιασει:

του ανθρωπου την σεμνοτητα!
και ανεβαινοντας την συνεχως
ως ξεχωριστη οντοτητα
θα πρεπει καλυμενο καλα
το κεφαλι να'χει ανελλιπως
μην του παρουν αερα τα μυαλα"

Καπου εκει διπλα χαμενος
ενας νεος με Γαλλικο προφιλ
φανικε να λεει φτιαγμενος:
"Νομιζο πως κανεται λαθως
Ο καλλιτεχνης εχει στιλ!
και ειναι κοκκινος καταβαθως

Αυτη σκαλα συμβολιζει
της κοινωνιας την πυραμιδα
καθε σκαλι μια ταξη οριζει
και εχει στην κορυφη αραξει
αυτη που κυβρενα με ελπιδα
των απλων εργατων η ταξη"

Υψωθηκαν πολυ η τονοι
και τα βλεμματα τους αγριεψαν
κι ολα αυτα για ενα χαρτονι.
Μα, τα, ματια τους τα συνετα
Μα, τα ματια τους τα συνετα
κατι παραξενο προσεξαν
καθως τους ξαφινασε αρκετα

ενας μπογιατζης καθισε
πανω στου πινακα την σκαλα
και τον τοιχο ζωγραφισε
με την βουρτσα την μεγαλη.
Τους κοιταξε πανω στην σαλα
και κουνισε το κεφαλι

Τωρα οι καλοι μας φιλοι
ταχα αδιαφοροι το παιζαν
ομως εγιναν εντελως ρεζιλι.
Τωρα βλεπαν στ'απειρο
γιατι τοση ωρα χαζευαν
ενα απλο παραθυρο