Τωρα που τελειωσαν, επιτελους, οι εξετασεις μπορω να βρω χρονο για τα αγαπημενα μου χομπυ. Πολυ πολυ ψηλα στον καταλογο αυτων, βρισκεται το να βλεπω ωραια αμερικανικα σιριαλ.
Στο 4αρτο επισοδειο του τριτου κυκλου του House M.D., που λετε, μου εχει κολησει μια σκηνη, οπου μιλανε οι γιατροι για ενα παιδακι που εχει αυτισμο (ή κατι τετοιο):
(με την καλυτερη μεταφραση που μπορουσα να κανω)
Wilson: Η ελπιδα ειναι το μονο που απεμεινε στους γονεις
House: Οχι, η ελπιδα ειναι που τους κανει δυστηχησμενους. Πρεπει να παρουν ενα κοκερ σπανιελ (ρατσα σκυλιου). Ενας σκυλος θα τους κοιτουσε στα ματια, θα κουνουσε την ουρα του οταν ηταν ευτυχισμενος, θα εγλυφε τα προσωπα τους, θα τους εδειχνε αγαπη.
Lisa: Τοσο κακο ειναι που θελουν να εχουν ενα φυσιολογικο παιδι; Ειναι φυσιολογικο να θες να εισαι φυσιολογικος.
House:
Οι λοιποσαρκοι, κοινωνικα προνομιουχοι, λευκοι ανθρωποι σχεδιαζουν εναν κομψο κυκλο. Και ολοι μεσα στον κυκλο ειναι φυσιολογικοι.Οποιος ειναι εξω απο τον κυκλο πρεπει να χτυπηθει, να σπαστει και να ξαναρυθμιστει για να μπορεσει να ξαναμπει μεσα στον κυκλο. Αν δεν τα καταφερει, πρεπει να κληστει σε ιδρυμα ή, ακομα χειροτερα, να του διξουν οικτο. Lisa: Οποτε δεν λυπασαι αυτο το μικρο αγορι;
House:
Γιατι να λυπασαι καποιον που δεν συμμετεχει στις ανοητες τυπικοτητες ευγενειας που ειναι εντελως ανουσιες, ανειλικρινεις και για αυτον τον λογο ταπεινωτικες; Αυτο το παιδι δεν χρειαζεται να υποκριθει πως τον νοιαζει που σου ποναει η μεση ή για τις απεκκρισεις σου ή για την φαγουρα της γιαγιας σου. Μπορεις να φανταστεις ποσο λυτρωτικο θα ηταν να ζεις μια ζωη ελευθερη απο ολες αυτες τις βαρετες κοινωνικες ευγενειες; Δεν το λυπαμε αυτο το παιδι. Το ζηλευω.
