Ο μεθυσμένος

Απόψε ήπια λίγο παραπάνω

καθώς η νύχτα το επιβάλει

να βάλω στο μυαλό μου την ζάλη

και τρέλες πολλές να κάνω



Πίσω απ' το άδειο μου μπουκάλι

μυρίζει οινόπνευμα ο αέρας

βρομοκοπάω σαν αιθέρας

μα, ποτό παραγγέλνω πάλι



Ξάφνου, είδα τον ταβερνιάρη

με μανία να βαρά τα ντέφια

και κάποιος που είχε κέφια

μ'εναν σκύλο να φλερτάρει



οι υπόλοιποι πελάτες

σκοτσέζικη φορούσαν φούστα

αταίριαστοι με τα δικά μου γούστα

που ήθελα μεταξωτές γραβάτες



βγαίνοντας απ'την τρελή ταβέρνα

και διασχίζοντας τον δρόμο

βλέπω έναν πίθηκο που στον ώμο

κουβάλαγε μια λατέρνα



σαν την "έναστρη νύχτα" το τοπίο

κάποιου μεγάλου ολλανδού ζωγράφου

Κυπαρισσία, ψηλά δέντρα του τάφου

η πόλη με το βραδινό της προσωπείο



Στην κεντρική την λεωφόρο

τα παιδια παίζαν μπάλα

στον οδηγό ρίξανε ροχάλα

που τους παραβίασε τον χώρο



Του κάπτεν Χουκ το καράβι

επί τόπου φρενάρει

μόλις βλέπει το φανάρι

κόκκινο ν'ανάβει



Από τις κορυφές του Ολύμπου πάνω

ο Δίας χαιρετίσματα μου στέλνει

με δυνατή φωνή ο Ερμής κρένει

και με ρωτά τι κάνω



Να, και ο πύργος ο λευκός

από την ακρόπολη μου γνέφει

καθώς τα κύματα του στρέφει

προς εμένα ο Σαρωνικός



Στον ουρανό τα άστρα

χόρευαν με το φεγγάρι

χόρεψα κι εγώ το γομάρι

και τους έκανα χαλάστρα

Masters Of War

Song lyrics | Masters Of War lyrics

Κοπιαστε του πολεμου αρχοντες
φτιαχνετε οπλα
κατασκευαζεται αεροπλανα ολεθρου
σκαρφιζεστε τεραστιες βομβες
εσεις που κρυβεστε πισω απο τοιχους
εσεις που κρυβεστε πισω απο θρανια
θελω να ξερετε
μπορω να δω πισω απο τις μασκες σας

Εσεις που δεν κανατε τιποτα
μα σπειρατε την καταστοφη
παιζεται με τον κοσμο μου
λες και ειναι παιχνιδι
οπλισατε το χερι μου
και χαθικατε μετα
οταν επεσαν οι σφαιρες

Σαν αλλοι Ιουδες
ψευδεστε και εξαπατατε
"ο πολεμος θα θριαμβευσει"
θελετε να πιστεψω
μα εγω βλεπω μεσα στα ματια σας
μες στο μυαλο σας
οπως μπορω να δω μεσα απ'το νερο
οτι νομιζεται πως δεν ξερω

Πατιστε την σκανδαλη
για αυτους που θα πυροβολησουν
και μετα γυριστε και καμαρωστε
Οταν ο θανατος κερδιζει
κρυφτειτε στο αρχοντικο σας
καθως το αιμα των νεων
τρεχει απο τις πληγες
και θαβετε στην λασπη

Πεταξατε την αισχροτερη καταρα
που εχει ποτε ειπωθει
Φοβαμαι να φερω
σε εναν κοσμο
απειλητικο το παιδι μου
αγενητο και ανωνυμο
Δεν αξιζεται
το αιμα στις φλεβες σας

Ποσα μπορει να ξερω;
Δεν ειμαι ειδικος
Μπορει να λετε πως ειμαι νεος
Μπορει να λετε πως ειμαι ασχετος
Μα ενα ξερω
αν και νεοτερος σας
ο θεος δεν προκειται
να ξεχασει τις πραξεις σας

Μια ερωτηση να σας κανω
πιστευεται οτι τα λεφτα ειναι αρκετα
για να αγορασετε την συγχωρηση
Αληθεια το πιστευετε;
Νομιζω οτι βρειτε
οταν περασετε τα διοδια του θανατου
τα χρηματα που κανατε
μα ποτε δεν θα αγορασετε την ψυχη σας

Ελπιζω να πεθανετε
και να πεθανετε συντομα
Θα ακολουθησω την λειψανοθηκη σας
στο ωχρο απογευμα
Και θα ειμαι εκει οταν κατεβαζουν
την κασα σας στο χωμα
Και θα σταθω πανω απο τον ταφο σας
ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΙΒΑΙΩΘΩ ΠΩΣ ΕΙΣΤΑΙ ΝΕΚΡΟΙ

Διαφημισεις

Επιδη οι καιροι ειναι δυσκολοι και ο ποητης της πλατειας δεν ειναι και αυτο που λες "οικονομικα ανεξαρτητος", σκεφτικαμε αυτη την φορα να υποκυψουμε στις αφορητες πιεσεις χιλιαδων εταιριων να διαφημιστουν σε αυτο το μπλογκ.

Το παράθυρο

Καθως ο ηλιος ειχε σβησει
το μουσειο τεχνης κοινο πολυ
εχει απο ωρα γεμισει.
Εκτιθεντο Μονε και Γκογια
μα και καποιοι πινακες του Νταλι
με κατι λιωμενα ρολογια

Τιμημενοι διανουμενοι
ζωγραφοι, χαρακτες και συλεκτες
που τους πινακες χαρουμενοι
να σχολιαζουν δεν χορτενουν
καθως η απλοι οι επισκεπτες
εξω στην ουρα περιμενουν

Μα ενα απλο πινακακι
εκανε εντυπωση μεγαλη
με 'να ταπεινο καπελακι
πανω σε μια λοξη σκαλα
με φοντο λευκο σαν στραγαλι
μεσα σε μια κενη σαλα

Ενας νεαρος καπως μποεμ
ειπε με ενθουσιασμο
"ο καλιτεχνης ειναι τοτεμ!
και η σκαλα μην σας ξαφνιασει
προκειται για συμβολισμο
να τι θελει να σχολιασει:

του ανθρωπου την σεμνοτητα!
και ανεβαινοντας την συνεχως
ως ξεχωριστη οντοτητα
θα πρεπει καλυμενο καλα
το κεφαλι να'χει ανελλιπως
μην του παρουν αερα τα μυαλα"

Καπου εκει διπλα χαμενος
ενας νεος με Γαλλικο προφιλ
φανικε να λεει φτιαγμενος:
"Νομιζο πως κανεται λαθως
Ο καλλιτεχνης εχει στιλ!
και ειναι κοκκινος καταβαθως

Αυτη σκαλα συμβολιζει
της κοινωνιας την πυραμιδα
καθε σκαλι μια ταξη οριζει
και εχει στην κορυφη αραξει
αυτη που κυβρενα με ελπιδα
των απλων εργατων η ταξη"

Υψωθηκαν πολυ η τονοι
και τα βλεμματα τους αγριεψαν
κι ολα αυτα για ενα χαρτονι.
Μα, τα, ματια τους τα συνετα
Μα, τα ματια τους τα συνετα
κατι παραξενο προσεξαν
καθως τους ξαφινασε αρκετα

ενας μπογιατζης καθισε
πανω στου πινακα την σκαλα
και τον τοιχο ζωγραφισε
με την βουρτσα την μεγαλη.
Τους κοιταξε πανω στην σαλα
και κουνισε το κεφαλι

Τωρα οι καλοι μας φιλοι
ταχα αδιαφοροι το παιζαν
ομως εγιναν εντελως ρεζιλι.
Τωρα βλεπαν στ'απειρο
γιατι τοση ωρα χαζευαν
ενα απλο παραθυρο